ငါးေထာင္တန္ဖုန္း အေပၚ ဘေလာ့ဂါတုိ႕ အျမင္ (တက္ဂ္ပုိ႕စ္)

 

ကိုသက္တန္႔ရဲ႔ တဂ္႔ပို႔စ္ပါ..

မနက္ မနက္ ရံုးတက္ျပီေဟ့ဆိုရင္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ဘာေတြထူးလဲဆိုတာ တက္ၾကည့္ရတာက ေန႔စဥ္လုပ္ျဖစ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုေပါ့။ ကံဆိုးလွစြာပါပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရံုးက file upload လုပ္တာကို ပိတ္ထားတဲ့အခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စာေရးခ်င္ရင္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္းမေရးႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ကာ မနက္က ကိုသက္တန္႔ရဲ့ ဘေလာ႔ဂ္မွာ ငါးေထာင္တန္ဖုန္းအေပၚ ဘေလာ႔ဂ္ဂါတို႔အျမင္ ဆိုတဲ့ တဂ္႔ပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ရံုပဲ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီတဂ္႔ပို႔စ္မွာကို ျပန္ေျဖဖို႔က်ေတာ့ ခ်က္ျခင္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ကြန္မန္႔ေလးပဲ ေရးေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲ့ဒီတဂ့္ပို႔စ္ကို တဂ့္သူ မရွိလဲ စိုင္းစိုင္းက ကိုယ့္ဘာသာပဲ တဂ့္ျပီး ေျဖပါ့မယ္။

ေမးခြန္းနံပါတ္ ၁ က ယခု ဆက္သြယ္ေရးက ခ်ထားေပးမယ့္ ႏွစ္သိန္း၀န္းက်င္ ဖုန္းကို တန္ဖိုးနည္းဖုန္းလို႔ သင္ၿမင္ပါသလား  တဲ့။

ႏွစ္သိန္းဝန္းက်င္ဆိုမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ တန္ဖိုးနည္းဖုန္းျဖစ္ပါေတာ့မလဲ။ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလကား ရတာေတြကို အသာထားလိုက္ဦး။ ဒီကလူေတြရဲ့ ဝင္ေငြကိုပဲ စၾကည့္ရေအာင္။ ဝန္ထမ္းေတြရဲ့ လစာကိုေတာင္ တစ္သိန္း မတိုးေပးႏိုင္ေသးဘူး။ ပ်မ္းမွ် ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ့လစာကို တြက္ၾကည့္ရင္ ေျခာက္ေသာင္းေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ကိုယ္႔ဝင္ေငြထက္ သံုးဆေလာက္မ်ားေနတဲ့ ဖုန္းဆိုတာကို တန္ဖိုးနည္းလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ သတ္မွတ္ႏိုင္မွာလဲ။ အဲ့ဒါကို ဝယ္ဖို႔ဆိုရင္ ဘယ္ႏွလေလာက္ အငတ္ခံျပီး ေနေနရမလဲ။ ဒါေတာင္ ဝန္ထမ္း အေနနဲ့ပဲတြက္ထားတာ။ တကယ္လို႔ လူအားလံုးအေနနဲ႔ တြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီ့ထက္ အဆ မ်ားသြားမွာပါ။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ၊ လက္လုပ္လက္စားေတြ၊ လမ္းေဘးက ေစ်းသည္ေတြ ဒီလိုလူေတြအတြက္ဆို ဒါက မဟာေစ်းၾကီးပါ။

Breaking up is EASY ????

အဆက္ျဖတ္ရတာက လြယ္မလိုနဲ႔ ခက္တယ္ကြာ ဟု အစမရွိ အဆံုးမရွိ ေျပာလာေသာ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားမိသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ . ။ ကၽြန္ေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ သူ႔ကို ၾကည့္ေနတာ သိေတာ့ သေကာင့္သားက မခ်ိျပံဳး ျပံဳးေလသည္။ 

သူ႔မွာ ရည္းစားရွိတာ သိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ တစ္ခါမွ မိတ္ဆက္မေပးဖူးပါ။ သူတို႔ ျဖစ္ေနတာ ၾကာျပီဆိုေသာ္လည္း သူ႔ရည္းစားကို ေတြ႔လည္း မေတြ႔ဖူး။  ႏွစ္ေတြေတာင္ ၾကာလာျပီပဲ  ခ်စ္သူေတြကိုေတာ့ မကြဲေစခ်င္ပါ။  ထို႔ေၾကာင့္ ေျပာမိသည္။

မင္းက ဘာလို႔ ျဖတ္မွာလဲ. ညွိလို႔ရေအာင္ ညွိၾကပါဦးကြာ။ မညွိၾကေတာ့ဘူးလား။

ထိုသို႔ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေဟ့ေအး။ ညွိစရာမလိုေတာ့ဘူးကြာ. ငါ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ျပီးျပီ။ ငါတို႔က ဘယ္လိုမွ ေရွ႔ဆက္သြားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူနဲ႔ငါက ၾကာေလ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိလာေလပဲ သူငယ္ခ်င္း။ 

ႏွလံုးသားေတြ လွဴၾကတဲ့ညေလးတစ္ည

လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္ ေမတၱာလက္ေဆာင္ရထားတယ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက။ စိုင္းစိုင္းကို လက္ေဆာင္အျဖစ္  လာေပးပါတယ္။ တစ္ေသာင္းခြဲတန္ ႏွစ္ေစာင္ဆိုေတာ့ သံုးေသာင္း.. ေအာင္မငီး ကိုယ့္ဘာသာဆို မၾကည့္ႏိုင္ဘူး ဟီးဟီး ။ ေနရာက အမ်ိဳးသားကဇာတ္ရံု.. ပြဲခ်ိန္က ည ၇ နာရီတဲ့.. ေသာၾကာေန႔ညပဲ သြားရမယ္ ဟဲဟဲ..

ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္က်မွ သြားပါတယ္ ရွိဳးပြဲေတြ စ တာက ေၾကျငာတဲ့အခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်တတ္တယ္ မဟုတ္လား ၇ နာရီခြဲမွာ အမ်ိဳးသားကဇာတ္ရံုကို ေရာက္ပါတယ္။ ဒါက အမ်ိဳးသားကဇာတ္ရံုကို တက္တက္ခ်င္း ျမင္ရတဲ့ပံု။

 စပြန္ဆာကေတာ့ Forever Blossom နဲ့ MRTV 4 ကေပါ့။ ကိုေဆာင္းဦးလွိဳင္က သူတို့ေတြကို ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။

 ဒါက အမ်ိဳးသားကဇာတ္ရံုမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကား။ လက္အားေနလို႔ ေလွ်ာက္ရိုက္ထားတာ ပြဲလဲ မစေသးဘူးဆိုေတာ့ အားေနတာေလ။

၇ နာရီခြဲမွာ ပြဲ စပါတယ္။ စစခ်င္းမွာ မင္းရဲ့သူရဲေကာင္းေခြထဲက ကၽြန္ေတာ္မသိတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႔ စဖြင့္ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အားေပးပါတယ္။ မသိဘူးဆိုေပမယ့္လဲ အားေပးပါတယ္။

အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းခြဲျပီး တင္ဆက္သြားတယ္။ ပထမပိုင္းမွာ တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ မ်ားတယ္။ ပထမပိုင္း ျပီးခါနီးေတာ့ ဧည့္သည္အဆိုအေနနဲ႔ ခရီးသြားငါးေယာက္နဲ႔တြဲဆိုတယ္။ ခရီးသြား ငါးေယာက္ဆိုတာ တစ္ေခတ္တစ္ခါတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါ။ လက္ခုပ္သံေတြ ေတာ္ေတာ္ ျမိဳင္သြားတယ္။

ပထမပိုင္းအျပီး ဒုတိယပိုင္းမွာလည္း ပရိသတ္ေတြ အၾကိဳက္ေတြ႔ျပီးသား သီခ်င္းေတြနဲ႔ ထပ္ျပီး ပြဲဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး စင္ေပၚေရာက္လာသူၾကီးကေတာ့ ကေလးအေဖ အသစ္စက္စက္ၾကီး ကိုစည္သူလြင္ပါ။

ေနာက္ေတာ့ ေဆးေက်ာင္းသူေလး နီနီခင္ေဇာ္၊ အနဂၢလဲ ပါေသးတယ္

အထူးဧည့္သည္အေနနဲ႔ ကိုေဆာင္းဦးရဲ့သမီးေလးကလဲ အေဖနဲ႔ တူတူ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီရွိဳးမွာ အေမသီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ဆိုသြားတာ။ ပထမတစ္ပုဒ္က တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဒုတိယ တစ္ပုဒ္ကေတာ့ သမီးနဲ႔...

ေက်ာင္းသီခ်င္းကိုဆိုေတာ့ ပရိသတ္ေတြအားလံုး လိုက္မတ္တပ္ရပ္ျပီး လက္ခုပ္တီး လိုက္ဆိုၾကတယ္။ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ကိုေဆာင္းဦးေရ...။

 နာေရးကူညီမွဳ အသင္းက ဦးေက်ာ္သူနဲ႔ ေဒၚေရႊဇီးကြက္တို့လဲ လာအားေပးၾကတာေတြ႔ရတယ္။ အႏုပညာ နယ္ပယ္က တျခားလူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လာၾကပါတယ္။ ဒါက ဦးေက်ာ္သူက ကိုေဆာင္းဦးကို ဂုဏ္ျပဳစကား သြားေျပာေနတာနဲ႔ တူပါရဲ့.

အဆင္မေျပမႈ တခ်ိဳ႔ ရွိခဲ့တယ္လို႔ သိရေပမယ့္ ပြဲကို အဆင္ေျပေအာင္ ထိန္းသြားႏိုင္တဲ့ ကိုေဆာင္းဦး၊ အႏုပညာအလုပ္ေတြထက္ လူမႈေရးအလုပ္ေတြကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ကိုေဆာင္းဦး၊ ေဘာလံုးကန္တာ ဝါသနာပါတဲ့ ကိုေဆာင္းဦး၊ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြကို ခ်စ္တဲ့ ကိုေဆာင္းဦး၊ လူမႈေရးသမားစစ္စစ္ပါဆိုတဲ့ ကိုေဆာင္းဦး၊ အဲ့ဒီညက တကယ့္ ႏွလံုးသားေတြကို ေပးလွဴခဲ့ၾကတာပါ။

အဲ့ဒီအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..

အျငိမ္ မေနႏိုင္တဲ့ စိုင္းစိုင္း

သုခရိပ္ျမံဳသို႔..

ျပီးခဲ့တဲ႔ တနဂၤေႏြက စိုင္းစိုင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ေမြးေန႔။ ေမြးေန႔မွန္းလဲ မသိေတာ့ ဒီလိုပဲ အိမ္မွာ ေအးေဆး ေနေနတာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကန္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ စံုေနျပီ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေနတာ။ သူကဖုန္းဆက္ ေခၚေတာ့မွ အိမ္ကေန ခ်က္ခ်င္း ကားငွားျပီး လိုက္ရပါတယ္။ ( သူငယ္ခ်င္းကို ခ်စ္တာ ေမြးေန႔ေတာင္ မမွတ္မိဘူး .. ဟီး သူတစ္ေယာက္တည္းမွ မဟုတ္ပါဘူး  ဘယ္သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔ကိုမွ စိုင္းစိုင္းမမွတ္မိဘူး )

ကန္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ ေန႔လည္စာစား ကိတ္မုန္႔ခြဲ။ စိုင္းစိုင္းတို႔ ထိုင္တဲ့ စားပြဲဝိုင္းက ကန္ေဘာင္ေဘးမွာ။ ေလေလးက ေအးနဲ႔ဆိုေတာ့ စကားေျပာလို႔ေကာင္း ထိုင္လို႔ေကာင္း ရွဳခင္းလဲေကာင္းတာေပါ့။တနဂၤေႏြဆိုေတာ့ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ လူစည္ပါတယ္ အထူးသျဖင့္ အတြဲေတြေပါ့။ အတြဲတစ္တြဲ အၾကင္နာေတြ သိပ္ပိုကဲျပေနလို႔ စိုင္းစိုင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ဝိုင္းအားေပးၾကတာ အဲ့ဒီအတြဲခမ်ာ ၾကာၾကာမကဲႏိုင္ဘဲ ထေျပးရပါတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ လူျမင္ကြင္းၾကီးမွာဗ်ာ ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ရပါတယ္။ 

ထားပါေတာ့ေလ။ ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကေန လမ္းလြဲသြားေတာ့မယ္။ စိုင္းစိုင္းတို႔ စားေသာက္ျပီး ခဏေနေတာ့ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က စိုင္းစိုင္း ဒီေန႔ အခ်ိန္ရတယ္မဟုတ္လား တဲ့။ တနဂၤေႏြေန႔ ပဲေလ. သိပ္အားတာေပါ့ ဆိုေတာ့။ ငါတို႔ သုခရိပ္ျမံဳကို သြားမလို႔ လိုက္ခဲ့ ဆိုေတာ့ အိုေက လို႔ သေဘာတူ လိုက္တယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ မသက္ဆိုင္ေသာ ေန႔

ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ ဖုန္းဆက္လာတယ္။ မေတြ႔ျဖစ္တာ ၾကာျပီဆိုေတာ႔ စကားေတြက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပတ္ႏိုင္ဘူး။ ေျပာစရာ အေၾကာင္းေတြကလဲ စံုတာကိုး။ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း၊ အလုပ္အေၾကာင္း၊ အိမ္က လူေတြ အေၾကာင္း။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သမီးရည္းစား အေၾကာင္းေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။
ဟဲ႔ နင္ ရည္းစားမရေသးဘူးလား ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ေနရေတာ့တာေပါ့။ အဲ့ဒီေတာ့ သူက ထပ္ကြန္႔ျပန္ေရာ။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ေရာက္ေတာ့မွာေနာ္။ သူမ်ားတကာေတြ လက္ေဆာင္ေတြ ကိုယ္စီ ဖလွယ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ နင္က လက္ေဆာင္လဲမရ တြဲသြားရမယ့္ သူကလဲ မရွိဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က နင္ကေရာ ဘာထူးလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူကလဲ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ေနျပန္ေရာ။ ေသခ်ာပါတယ္ သူလဲ ရည္းစားမရွိေသးဘူးျဖစ္မယ္။

သူဖုန္းခ်သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ က်န္ေနခဲ့တာက ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ဆိုတာေလးပဲ။

Barcamp Yangon 2012

ဒီေန႔မနက္ အိပ္ရာက ေစာေစာထျပီး မေန႔က က်န္တဲ့ ထမင္းၾကမ္းကို ၾကက္ဥနဲ႔ေရာေၾကာ္ျပီး ႏို႔တစ္ခြက္နဲ႔ မနက္စာစား။ ျပီးေတာ့ လိုင္းကားစီးျပီးလွိဳင္တကၠသိုလ္နယ္ေျမထဲကို ၈ နာရီအေရာက္လာခဲ့တယ္။ MICT ထဲမွာ BarCamp Yangon 2012 ပြဲ ရွိတယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနရတာနဲ့ အဖြင့္ပြဲကို
မမီလိုက္ဘူး။ အဲဒီအတြက္ အေမစုရဲ့ Speech ကို လြတ္သြားတယ္ေလ။ ကံမေကာင္းခ်က္။

မႏၱေလး BarCamp ပံုေတြကို အင္တာနက္မွာေတြ႔ရတာကေတာ့ အားရစရာပဲ။ ဒီရန္ကုန္ပြဲမွာ Wifi Free လႊင့္ေပးထားမွာဆိုေတာ့ ဒီမွာေတြ႔ရတာေတြကိုခ်က္ခ်င္းအင္တာနက္ေပၚတင္လို႔ရေအာင္ လက္ပ္ေတာ့ပ္ ေလးလဲယူခဲ့တယ္။ ရိုက္ခ်င္တာ ရိုက္ရေအာင္ သူငယ္ခ်င္းဆီက ကင္မရာ ငွားလာတယ္။ ဖုန္းမွာပါတဲ့ ကင္မရာသံုးစားလို႔ မရဘူးဆိုတာ ျပီးခဲ့တဲ့ ရွမ္းပြဲမွာကတည္းက ေပါက္သြားျပီ။ (ဖုန္းက စိုင္းစိုင္း ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ အဟီး.. ငါးေထာင္ဒါမွမဟုတ္ အဲ့ထက္နည္းတဲ့ ေစ်းနဲ႔ ရမွပဲ စိုင္းစိုင္းကိုယ္ပိုင္ဖုန္း ဝယ္ကိုင္မွာ )

ဖုန္းအိပ္မက္

ဒီေန႔ အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုတယ္။ အတူတူ ငွားေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာ။ ခါတိုင္းရက္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္ မဆံုျဖစ္ၾကဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အိမ္မွာရွိေနတာမ်ားတယ္။ တစ္ေယာက္က သူ႔အလုပ္နဲ႔နီးတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆီမွာ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူ႔ညီဝမ္းကြဲဆီမွာရွိေနတာမ်ားတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့က အိမ္ငွားေနတာ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့ ေန႔ေတြက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ထားပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းက တျခား။

သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ဆံုေနလို႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္မယ္လို႔ထင္ရင္ေတာ့ မွားျပီ။ တစ္ေယာက္က အိမ္ေရွ႔ ဝရန္တာမွာ သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ အလုပ္က ဖုန္းလာလို႔ ေျပာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကက်ေတာ့ အိမ္အလယ္ခန္းမွာ ဒီစာကို ေရးေနတယ္။ လူေလး သံုးေယာက္ရွိတာ ႏွစ္ေယာက္က ဖုန္းေျပာေနၾကတယ္ေလ။ အင္း .. ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာက ဒီမွာ စပါတယ္။

ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔ ပြဲ (ရန္ကုန္)

Blog ေလးကို လုပ္ထားတာေတာ့ ၾကာေနျပီ။ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ ဘာေရးရမွန္းမသိေသးတာရယ္ blog ကို ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရမွန္း မသိေသးတာရယ္ေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ဘူး။ ကဲ ဒီေန႔ညေတာ့ ေရးမယ္ကြာဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ဒီေန႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၇ ရက္ေန႔၊ တနည္းအားျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔ေပါ့ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ ထူးထူးျခားျခား တပို႔တြဲ လျပည္႔ေန႔လဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ေရးစရာကေတာ့ ရျပီေပါ့။ ကင္မရာေတာ့မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ။ ဖုန္းနဲ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္လို႔ ရေနတာပဲ။ လက္ပ္ေတာ့ပ္ ေလးလဲယူခဲ့ဦးမွ. အဲ့ဒါမွ ဓါတ္ပံုေတြကို အင္တာနက္ေပၚ တခါတည္း တင္လို႔ရမွာေလ။ ပြဲက်င္းပမယ့္ ေနရာကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မရမ္းကုန္းျမိဳ႔နယ္၊ ကိုးမိုင္မွာရွိတဲ့ ႏွီးဘုရားေက်ာင္းၾကီးမွာေပါ့။

ညေနရံုးဆင္းေတာ့ ယူမယ့္ပစၥည္းေတြ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ စုထည့္၊ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးဆြဲျပီး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ဆူးေလကားဂိတ္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ျမိဳ႔ေတာ္ခန္းမနား  ရာက္ေတာ့ ဗိုက္အဆာေျပ မုန္႔ဟင္းခါးေလး တစ္ပြဲစီ ဝင္တီးလိုက္ခဲ့ၾကေသးတယ္။ ေကာင္းမွ ေကာင္းပဲဗ်။ ျပီးေတာ့ မဟာဗႏၶဳလ ပန္းျခံနားကို ဆက္ေလွ်ာက္ျပီး ၂၃၁ လိုင္းကားစီးလို႔ ကိုးမိုင္ႏွီးဘုရားေက်ာင္းကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္ခင္ဗ်။