ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔ ပြဲ (ရန္ကုန္)

Blog ေလးကို လုပ္ထားတာေတာ့ ၾကာေနျပီ။ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ ဘာေရးရမွန္းမသိေသးတာရယ္ blog ကို ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရမွန္း မသိေသးတာရယ္ေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ဘူး။ ကဲ ဒီေန႔ညေတာ့ ေရးမယ္ကြာဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ဒီေန႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၇ ရက္ေန႔၊ တနည္းအားျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔ေပါ့ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ ထူးထူးျခားျခား တပို႔တြဲ လျပည္႔ေန႔လဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ေရးစရာကေတာ့ ရျပီေပါ့။ ကင္မရာေတာ့မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ။ ဖုန္းနဲ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္လို႔ ရေနတာပဲ။ လက္ပ္ေတာ့ပ္ ေလးလဲယူခဲ့ဦးမွ. အဲ့ဒါမွ ဓါတ္ပံုေတြကို အင္တာနက္ေပၚ တခါတည္း တင္လို႔ရမွာေလ။ ပြဲက်င္းပမယ့္ ေနရာကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မရမ္းကုန္းျမိဳ႔နယ္၊ ကိုးမိုင္မွာရွိတဲ့ ႏွီးဘုရားေက်ာင္းၾကီးမွာေပါ့။

ညေနရံုးဆင္းေတာ့ ယူမယ့္ပစၥည္းေတြ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ စုထည့္၊ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးဆြဲျပီး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ဆူးေလကားဂိတ္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ျမိဳ႔ေတာ္ခန္းမနား  ရာက္ေတာ့ ဗိုက္အဆာေျပ မုန္႔ဟင္းခါးေလး တစ္ပြဲစီ ဝင္တီးလိုက္ခဲ့ၾကေသးတယ္။ ေကာင္းမွ ေကာင္းပဲဗ်။ ျပီးေတာ့ မဟာဗႏၶဳလ ပန္းျခံနားကို ဆက္ေလွ်ာက္ျပီး ၂၃၁ လိုင္းကားစီးလို႔ ကိုးမိုင္ႏွီးဘုရားေက်ာင္းကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္ခင္ဗ်။



ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔ ဆိုတာက ရွမ္း လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးတည္းပဲ သက္ဆိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ရွမ္း၊ ပေလာင္၊ ပအိုးဝ္၊ ဓႏု၊ လားဟူ စတဲ့ ရွမ္းျပည္ဖြား တိုင္းရင္းသား အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့အတြက္ ရွမ္းႏွစ္ကူးေန႔နဲ႔ မတူညီတာက တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးစံုကို ျမင္ေတြ႔ရတာပါ။  တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးစံုရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အဆို၊ အက၊ အလွေတြကို ျမင္ေတြ႔ခံစားရမယ့္ ပြဲတစ္ပြဲေပါ့ဗ်ာ။

ကိုးမိုင္ႏွီးဘုရားေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ညေန ၇း၄၅ ရွိေနျပီ။ လူေတြက အရမ္းေတာ့ မက်ေသးဘူး။ ပြဲခင္းထဲ ဝင္ေတာ့ ထိုင္ခံုလက္မွတ္ခ တစ္ေယာက္ တစ္ေထာင္ေပးရတယ္။ ဒါက ဒီႏွစ္ရဲ့ စေတ့ခ်္စင္ ဒီဇိုင္းပါ။

ဖုန္းနဲ႔ရိုက္ထားတာဆိုေတာ့ ပံုထြက္သိပ္ေတာ့မေကာင္းတာ ခြင့္လႊတ္ပါ။ အရင္ႏွစ္ေတြက ဒီဇိုင္းထက္ သေဘာက်တာအမွန္ပါခင္ဗ်။

အစီအစဥ္ ေလးငါးေျခာက္ခုေလာက္ၾကည့္အျပီးမွာေတာ့ မုန္႔သြားစားၾကမယ္ဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ပြဲခင္းထဲကထြက္ျပီး ပြဲေစ်းတန္းထဲကို ဝင္ပတ္။ ပြဲခင္းထဲမွာေတာ့ ရွမး္ျပည္နယ္ထြက္ စားေသာက္ကုန္ေတြကို ေရာင္းခ်ေပးေနတဲ့ ဆိုင္ေတြရွိသလို၊ အဝတ္အစားေတြကို ေရာင္းခ်ေပးေနတဲ့ ဆိုင္ေတြလဲ ရွိရဲ့။ ရွမ္းစာေပနဲ႔ သီခ်င္းေတြကို ေရာင္းခ်ေပးေနတဲ့ဆိုင္ေလးေတြကိုလဲ ေတြ႔ရေသးတယ္။  ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ စိတ္ဝင္စားတာကေတာ့ အစားအေသာက္ပဲဆိုေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တန္းဘက္ကိုပဲ ေျခဦးလွည့္မိပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ပြဲခင္းထဲကို လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ေတာင္ၾကီးအသင္း ဆိုင္ထဲဝင္ထိုင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔နဲ႔ ထပ္ေတြ႔ရျပန္ပါေရာ။ အဲ့ဒီမွာ အင္းမုန္႔တီတစ္ပြဲ၊ ၾကက္သားခ်ဥ္ တစ္ပြဲ   (ဝက္သားခ်ဥ္စားခ်င္တာ ကုန္သြားေတာ့ မရွိ- ရွိတာ စားလိုက္ရတာ ) ေနာက္ ဟင္းထုပ္ တစ္ပြဲမွာျပီး သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ဝိုင္းတီးၾကပါတယ္။

ဒီႏွစ္ အဆိုေတာ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စံုစံုလင္လင္လာၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဟန္ထြန္း၊ သအို၊ လွိဳင္ဦးေမာ္၊ အစိုင္း (Black Hole)၊ ေနာက္ စိုင္းေအာင္ထီးခမ္း၊ နန္းမိုမိုခမ္းေအး ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိတဲ့ အဆိုေတာ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလာၾကတယ္။ သူတို႔ေတြနဲ႔ ဓါတ္ပံုမရိုက္မိတာ နာသဗ်ာ။ ကိုယ္မွ ကင္မရာ မပါပဲကိုး ရွိေစေတာ့။ စိုင္းစိုင္းသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ေကာင္းမႈေၾကာင့္ စိုင္းေအာင္ထီးခမ္းနဲ႔ သူ႔သားေလး စင္ေပၚမွာ အတူတူ ေဖ်ာ္ေျဖေနၾကတဲ့ပံုကို ရခဲ့ပါတယ္။ ရွဳစားေတာ္မူၾကပါ။ သူကေလးက ရွမ္းသီခ်င္းကို ဆိုသြားတာ ကိုယ္ေတြေတာင္ သူ႔ေလာက္ဆိုတတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။  အဟီး.. ရွမ္းစကား မရတာကို မဆီမဆိုင္ၾကြားမိပါတယ္ေလ။

ဖုန္းကင္မရာက ညပိုင္းဆို သံုးစားလို႔ မရမွန္း ေစာေစာက သိခဲ့ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ ကင္မရာ သူေတာင္းစားလုပ္ခဲ့ရတာကလဲ ဒီညရဲ့အမွတ္တရပါပဲဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ကင္မရာကိုေတာင္း ဓါတ္ပံုလိုက္ရိုက္ သူတို႔ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြကို လက္ပ္ေတာ့ပ္ထဲကူး ျပီးေတာ့ အင္တာနက္ေပၚတင္။ အငွားဓါတ္ပံုနဲ႔ ၾကြားရတဲ့ဘဝကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လို႔။ တင္ခ်င္တာကိုး ဟီးဟီး။

သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာကလဲ ဒီလိုပြဲလမ္းေလး ရွိမွ ဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔လိုက္ စကားေျပာလိုက္ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔လိုက္ မုန္႔စားလိုက္နဲ႔ အတူလိုက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္ အားနာေနရတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ လာရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။ မၾကည့္ရတာၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ ရိုးရာ အကအလွေလးေတြကို ျပန္ျပီး ျမင္ေတြ႔ခံစားခြင့္ရခဲ့တယ္။ ေနာက္ နာမည္ၾကီး အဆိုေတာ္ေတြေဖ်ာ္ေျဖတာကိုလဲ ၾကည့္ရတယ္၊ ရွမ္းရိုးရာ အစားအစာေတြလည္း စားရတယ္၊  ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လဲ ျပန္ေတြ႔ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ လာရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္ ျပန္ေတာ့ ည ၁၁း၄၅ ေလာက္ရွိေနျပီ။ ပြဲမသိမ္းေသးဘူးဆိုေပမယ့္ မနက္ျဖန္ ရံုးျပန္တက္ရဦးမယ္ေလ။ အိမ္ကိုျပန္ျပီး ဒီည လိုက္ေတာင္းထားတဲ့ ပံုတခ်ိဳ႔နဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ပထမဆံုး Blog ကို တင္ရဦးမယ္ဆိုေတာ့ မျပန္ခ်င္ေပမယ့္ ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။