တစ္ေယာက္တည္း ဒါေပမယ့္

အခန္းေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ သယ္လာတဲ့ အထုပ္အပိုးေတြကို ခ်ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ခဏနားေနမိတယ္။ မက်ဥ္းမက်ယ္ အခန္းေလးဟာ လူသံုးေယာက္ေနဖို႔ က်ယ္တယ္လို႔ ေျပာလို႔မရေပမယ့္ က်ဥ္းလဲ မက်ဥ္းပါဘူး.. အေနေတာ္ပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ေနာက္ေန႔ ေတြမွာမွ ေျပာင္းလာမွာဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း။ 

အခန္းေလးက ရွင္းလင္းေနတယ္။ အရင္ေနသြားခဲ့တဲ့လူက သူအျပန္မွာ ေသခ်ာျပန္ျပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္သြားပံုပဲ။ မီးေခ်ာင္းေတြကိုေတာ့ သူျဖဳတ္ယူမသြားဘူးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ နံရံေပၚမွာရွိတဲ့ မီးခလုတ္တစ္ခုကို စမ္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ မီးေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း လင္းသြားတယ္။ မီးလာေနတာပဲ ဆိုတဲ့အသိနဲ့အတူ ကၽြန္ေတာ္ အိတ္ထဲက လက္ပ္ေတာ့ကို ဖြင့္ျပီး သီခ်င္းခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ဖြင့္လိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ေမ့ထားလို႔ ရတန္ေကာင္းပါရဲ႕။

ပစၥည္းေတြ ဟိုခ် သည္ခ် လုပ္ျပီးေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေလာက္ရွိသြားျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခုငွားေနတဲ့ တိုက္ခန္းရဲ့ ဟိုဘက္ ဘေလာက္မွာ ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔တယ္။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ထမင္း သြားစားဦးမွပဲ။ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားေလးလဲျပီးေတာ့ အခန္းကို ေသာ့ခတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့တယ္။ 

ဟင္းေတြေတာ္ေတာ္စံုစံုလင္လင္ရတာပဲ ဆိုင္ေလးက။ ကၽြန္ေတာ္ ဝက္သားပံုးရည္ၾကီးခ်က္ တစ္ပြဲနဲ႔ အသီးအရြက္ေၾကာ္တစ္ပြဲမွာလိုက္တယ္။

ထမင္းစားေနတုန္းမွာပဲ ဟာ အကို တစ္ေယာက္တည္းလား ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကို လာထိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္။ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းတုန္းက အတူတက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္။ ဒီဆိုင္က ဟင္းလာဝယ္တာတဲ့။ ေတြ႔ရင္ေျပာေနက်စကားေတြျဖစ္တဲ့ ေနေကာင္းလား အဆင္ေျပလား ဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာေတြ ေမးေျပာျပီး သူျပန္သြားတယ္။ မျပန္ခင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာင္ နင္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားတယ္။

တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းစရာၾကီးဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ေခါက္ေတြ႔ရင္ အတြဲေလးနဲ႔ ျမင္ခ်င္တယ္ေနာ့ တဲ့  

တစ္ေယာက္တည္းေနရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းသလား။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ဖူးဘူး။ အတြဲေလးရွိမွ ဘဝက ေပ်ာ္စရာေကာင္းေတာ့တာလား။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာမိဘူး။ ျပံဳးရံုပဲ ျပံဳးေနလိုက္တယ္။ မခ်ိျပံဳးျဖစ္ေနမလားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး။

အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔အတြက္ ေရေႏြးတည္တယ္။ ျပီးေတာ့ သီခ်င္းေလးဖြင့္ စာေလးဖတ္၊ ေရေႏြးဆူေတာ့ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေသာက္။ ေကာ္ဖီေသာက္ေနရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခဏက သူငယ္ခ်င္းေျပာသြားတာ သတိရမိလိုက္တယ္။ သူက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး စေနာက္ျပီး ေျပာသြားတာဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ အဲ့ဒီအေၾကာင္းက က်န္ေနခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က ဘယ္တုန္းကလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အဲ့ဒီအေၾကာင္းကို ေမ့ျပီး ဘာသိဘာသာ ေနခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ။ 

သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာရင္ေတာင္ ဟိုလိုလို သည္လိုလိုနဲ႔ ေယာင္ဝါးခ်ျပီး ဟာသလုပ္ေနခဲ့တာေလ။

ရည္းစားထားဖို႔ လြယ္ပါတယ္။ အခုလိုခ်င္ အခုရတဲ့ ဒီေခတ္ထဲမွာ အစားထိုးရတာ လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစားထိုးထားတဲ့ အရာတစ္ခုဟာ အစားထိုးပစၥည္းပါပဲ။ သမီးရည္းစား ဆက္ဆံေရးမက် သူငယ္ခ်င္းမကတဲ့ ဆက္ဆံေရးတခ်ိဳ႔ ရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ အဲ့ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မွာ အေရးမပါဘူးလို႔ ထင္တဲ့ေန႔က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပစ္ခ်ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါေတြက စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းေနျပီ။

လိုခ်င္တာတစ္ခုပဲ ေရွ႔တန္းတင္ၾကတဲ့အခါမွာ ခံစားခ်က္ေတြက အသက္မပါေတာ့ဘူး။ ဆက္ဆံေရးေတြက အတုအေယာင္ဆန္လာတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ခံစားခ်က္ကို ေရွ႔တန္းတင္မိတဲ့သူက အရူးပဲျဖစ္မယ္။ 

ရူးဖူးခဲ့တယ္။ ေသဖူးျပီးျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္မမိုက္မဲခ်င္ေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္။ မင္းက မခ်စ္တတ္တာလား တဲ့။ တကယ္တမ္း အမွန္တရားက ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းကို ခ်စ္တတ္လြန္းေနခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒီအတြက္ ထပ္ခ်စ္ရမွာကို ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ေနလာခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီဆိုေတာ့ ဒီအေျခအေနမွာ အသားက်ေနခဲ့ျပီ။ 

မနက္အိပ္ရာထ ထမင္း ဟင္းခ်က္၊ ခ်ိဳင္႔ထည့္၊ ရံုးသြား၊ ျပန္လာ၊ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ ညအိပ္။ ဒီလိုနဲ႔ လည္ပတ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ဒါေတြက ရိုးအီမသြားႏိုင္မယ့္ ေန႔စဥ္လုပ္ေဆာင္မႈေတြပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အားရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားေတြ႔မယ္၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္မယ္၊ အလုပ္ထဲက အေၾကာင္းေတြ ေျပာမယ္။ ညေနခင္း ေနေအးရင္ ဘုရားသြားမယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ဘီယာဆိုင္ေလး ဘာေလး ထိုင္မယ္၊ ေကတီဗီမွာ သြားဟဲမယ္။ အဲ့ဒီထက္ ပိုမယ္ဆိုရင္ ကလပ္သြားျပီး ဆူညံေနတဲ့ သံစဥ္ေတြထဲ လိုက္ကခုန္လိုက္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္။

အရင္တုန္းက ရွိခဲ့ဖူးတာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေတြက အရင္တုန္းက အတိတ္မွာ ထားရစ္ခဲ့ျပီ။ က်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ အဲ့ဒီအတိတ္ေတြကို လြမ္းဆြတ္ သတိရျပီး ကၽြန္ေတာ္ ပူေဆြးေနမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္တည္းဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေနေပ်ာ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကိဳမသိႏိုင္တဲ့ အနာဂါတ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြ ထပ္ျဖစ္မလဲ… မသိဘူး။ ေတြးျပီးမွလဲ ပူမေနခ်င္ေတာ့ဘူး..။

တစ္ခုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ ေနသြားခ်င္တယ္။ ေနာင္တေတြ မရွိဘဲနဲ႔ေပါ့။